Szuflada wspomnień posprzątana. Wyjrzało na światło dzienne jeszcze trochę ciekawostek i zdjęć. I baaaardzo starych, i średnich i nowszych. Jedziemy więc chronologicznie i wedle wagi i urzędu.
Znalazłam plik zdjęć z młodości mojego Taty, a głównie z czasów wojskowych z lat 30-tych ubiegłego wieku, gdy służył w Brygadzie Strzelców Podhalańskich.
Zdjęcia zawinięte były w laurkę, którą zrobiłam Tacie kiedyś na imieniny, z fotografiami naszych ówczesnych kotów i Gromisia, poprzedniego gończego.
Bardzo wzruszył mnie napis na odwrocie kolejnej fotografii, gdzie pismem Taty z lat już późnych jego życia nakreślone zostało zdanie: "... miałem kiedyś lat 21..." (Tato drugi z lewej)
A tu zdjęcie ze spaceru z siostrą Marysią , chyba w Warszawie. Przy jakiejś okazji, gdy przysyłałyście zdjęcia swoich rodziców, któraś z Was przysłała prawie identyczne ujęcie. Od razu mi się skojarzyło z tym właśnie.
Tego zdjęcia natomiast nigdy wcześniej nie widziałam:
To Tato w mundurku harcerskim wieku lat 13, rok 1923. Na odwrocie dedykacja dla kolegi Wacia, najwidoczniej było ofiarowane w dowód przyjaźni podczas nauki w szkole w Samborze a potem wróciło do ofiarodawcy. Ofiarodawca trochę łobuzersko wyglądał, prawda?
Do posta o moim Tacie przymierzam się już drugi rok nieustająco, mam nadzieję, że wreszcie się uda. Jego życie to prawdziwa epopeja, ze 3 posty pewnie wyjdą, a zdjęć mam dużo...
Zmiana czasów, zmiana tematyki. Nie tak dawno, jakieś 2-3 miesiące temu leciał sobie w tv kanał Domo, a ja sobie coś tam robiłam. Nagle dotarło do mnie, że z telewizora dolatuje mnie jakiś znajomy głos... Patrzę ci ja, a to mój dawny znajomy , jeszcze z czasów mojej pracy w teatrze! Nie widziałam go od wielu, wielu lat , kontakt się urwał zupełnie, wiedziałam, że był w Anglii, sądziłam, że tam został. A tu się okazuje, że mieszka na Suwalszczyźnie, wspólnie z partnerką prowadzą siedlisko agroturystyczne w dzikiej głuszy i hodują psy alaskany. P. robi piękne zdjęcia dzikiej zwierzyny i żyje blisko natury, tak jak zawsze chciał. Co to jednak ma wspólnego z szufladą? A jednak ma! Otóż wychynęła z szuflady taka oto kartka, którą otrzymałam na Wielkanoc od P, bawiącego wówczas w Anglii, a na kartce...
Gwoli ścisłości to obraz angielskiego malarza Edgara Hunta "Waiting for breakfast".
Pomyślałam, że jak już takie dwa znaki do mnie dotarły związane z P., to chyba napiszę do niego maila...
A teraz to już czysta rozkosz, czyli szczenięce lata Tropika:))) A to było lat 12 temu... 30 maja moja mordka skończy 13 latek:( Biedna głuchota niedowidząca...
A taki byłem w wieku 2-3 miesięcy:
Zawsze lubiłem wygodę...
Tu jeszcze z kłębiącymi się siostrzyczkami, było ich 10 (!) a Tropik jeden...
I na zakończenie Mister Piękności Świata Całego!!!
PS.1
Doszły mnie słuchy, że moje drogie koleżanki martwią się o moje zdrowie, krótki więc komunikat na ten temat: dziękuję za troskę, generalnie nie jest źle, radzę sobie. Kłopot jest z rękami , trochę trudno niektóre rzeczy robić, ale to już tak jest i już. Leczenie w Krakowie zostało wznowione, tak więc raz w miesiącu się tam udaję. Wyniki całkiem niezłe. Dziękuję Wam za pamięć i troskę!!!
PS 2
Jeżeli macie ochotę pogadać, to serdecznie zapraszam do Zakątka, komentarze otwarte. To już od was zależy czy się spotkamy i jak. Pozdrawiamy serdecznie z Tropikiem i machamy wszystkim!!!
